Ώρες ώρες αισθάνομαι ότι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται μόνο για τις επόμενες εκλογές και όχι μόνο δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τις επόμενες γενιές, αλλά ούτε καν για την πορεία της χώρας τον επόμενο χρόνο. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να αφήσει όσες το δυνατόν περισσότερες παγίδες στην επόμενη κυβέρνηση – και εκεί παίρνει άριστα.
Ακόμη και το κοινωνικό (δήθεν) μέρισμα είναι μία μεγάλη παγίδα και η κυβέρνηση έχει βρει έναν έξυπνο τρόπο με την επιδοματική πολιτική της να οδηγεί σιγά αλλά σταθερά τη χώρα σε νέα μορφή σοβιετοποίησης. Πρώτα σου παίρνει το σπίτι γιατί είσαι άνεργος ή δεν μπορείς να πληρώσεις τον ΕΝΦΙΑ ή το δάνειο και ύστερα σου δίνει μία μικρή επιδότηση ενοικίου.
Πρώτα σου κόβουν τη σύνταξη και ύστερα σου δίνουν ένα κοινωνικό επίδομα ώστε στο τέλος να τους έχεις και υποχρέωση. Πρώτα σε αφήνουν άνεργο και ύστερα αν είσαι ο ένας τυχερός στους τέσσερεις, θα πάρεις μία μικρή επιδότηση από το ταμείο ανεργίας, κ.ο.κ.
Μιλούν για υπέρ-πλεόνασμα και κάνουν κάτι χειρότερο από ό,τι έκανε ο Χότζας στον γάιδαρό του πριν τον ψοφήσει. Ως φαίνεται είναι πολύ δύσκολο για την κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι όταν μειώνει κατά 1.3 δις ευρώ το πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων είναι σαν να στερεί την ευκαιρία της εργασίας σε κάποιες χιλιάδες ανθρώπους και αντιστοίχως το ίδιο συμβαίνει όταν μειώνει τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού κατά 770 εκατομμύρια. Μοιράζει δήθεν ένα κοινωνικό μέρισμα στους χαμηλοσυνταξιούχους τη στιγμή που καθυστερεί να βγάλει συντάξεις σε 195.000 ανθρώπους.
Δυστυχώς μαζί με την οικονομία πεθαίνει και η ίδια η χώρα. Μείναμε όλοι και όλοι 9.904.286 Έλληνες και άλλοι 900.000 αλλοδαποί όλων των αποχρώσεων και θρησκειών. 923.279 ζευγάρια δεν έχουν παιδιά και τα τελευταία πέντε χρόνια είχαμε 459.580 γεννήσεις, εκ των οποίων τα 70.000 ήταν παιδιά άλλων αποχρώσεων και θρησκειών. Στο ίδιο χρονικό διάστημα είχαμε 590.219 θανάτους ενώ το 35% των Ελλήνων ζει στα όρια της φτώχειας ή και κάτω από αυτά. Δυστυχώς η χώρα που χάνει τη νέα γενιά της, χάνει και τη δημιουργικότητα αλλά και την οικονομική της ευρωστία. Ο Έλληνας αγαπάει την οικογένεια, αλλά όταν το 20% είναι άνεργοι και ο μισθός της πλειονότητας των εργαζομένων δεν φθάνει να καλύψει ούτε τα προς το ζην ενός ζευγαριού, πώς να κάνει παιδιά; H λύση είναι μία: Ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από ανθρώπους λάτρεις της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων, με όραμα και δημιουργικότητα.
Σημείωση
Αυτό που η κυβέρνηση αποκαλεί ‘κοινωνικό μέρισμα’, κάποιοι πολύ σωστά το αποκαλούν ‘κόλλυβα’ της ελληνικής οικονομίας.