Όταν μία χώρα που καλύπτει το 80% των αναγκών της σε κρέας από εισαγωγές, θα ταλαιπωρήσει έναν επιχειρηματία δύο χρόνια για να του εκδώσει άδεια λειτουργίας για ένα πρότυπο χοιροτροφείο, ενώ αρκεί μόνο ένας μήνας για να εκδώσει άδεια εισαγωγής κρέατος, η χώρα αυτή είναι καταδικασμένη και οι πολιτικοί της άχρηστοι.
Μία χώρα που φτιάχνει ακόμη και τα πλαστικά κομπολόγια της στην Κίνα, σίγουρα δεν μπορεί να μιλά για ανταγωνιστική οικονομία. Και μία χώρα η οποία γαλούχησε τη νεολαία της ώστε να γνωρίζει μόνο τη λέξη «δικαίωμα» και όχι τη λέξη «καθήκον», δεν μπορεί να έχει μέλλον ούτε η ίδια ούτε η νεολαία της.
Χωρίς να έχω προηγούμενα – και ούτε θέλω ν’ αποκτήσω – με τους Χρυσαυγίτες, ας καταλάβουν οι άνθρωποι ότι τις δουλειές που κάνουν οι Αλβανοί και οι Πακιστανοί δεν τις κάνουν τα δικά μας λεβεντόπαιδα. Εξ άλλου, την ώρα που τα δικά μας λεβεντόπαιδα πάνε για ύπνο, μετά από ξενύχτι και διασκέδαση με τα δέκα ευρώ του συνταξιούχου πατέρα τους, οι περισσότεροι αλλοδαποί πιάνουν δουλειά!
Και αν εμείς αποφασίζαμε κάποια στιγμή να κάνουμε τη δουλειά που κάνουν οι αλλοδαποί και οι νέοι μας μάθαιναν μία τέχνη, αντί να μαζεύουν πτυχία χωρίς αντίκρισμα, τότε δεν θα έμενε ούτε ένας αλλοδαπός στη χώρα μας.
Εν τω μεταξύ η ύφεση φέτος θα κλείσει πάνω από 6% αντί του προβλεπόμενου 3.5%, αποκρατικοποιήσεις δεν γίνονται μήπως και μειωθεί το χρέος και έτσι με μαθηματική ακρίβεια θα χρειαστεί και νέα επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και εκεί θα αρχίσουν τα δύσκολα, όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά για ολόκληρη τη χώρα.
Άλλο που δεν ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κατέλαβε ακριβώς τη δεύτερη θέση που επιθυμούσε και περιμένει όπως η αράχνη το θύμα της να πεθάνει πάνω στον ιστό που δυστυχώς το ίδιο το θύμα για χρόνια πολλά εξύφαινε. Πολύ φοβάμαι ότι η άδικη φορολόγηση, η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, η μείωση μισθών και συντάξεων, ο εφιάλτης της ανεργίας και τόσα άλλα ίσως θα υπερκεράσουν τον φόβο της δραχμής και πιθανόν ο φόβος να μετατραπεί σε επιθυμία.
Τουλάχιστον ας ελπίσουμε ότι η νέα κυβέρνηση θα βάλει σε θέσεις-κλειδιά του δημόσιου τομέα επιτυχημένους και έμπειρους τεχνοκράτες και όχι αποτυχημένες γραφικές προσωπικότητες όπως συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν.
Σημείωση
Η νέα ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών, διακατέχεται άραγε από δημιουργική οικονομική φαντασία; Μπορεί να εμπνεύσει την οικονομική κοινότητα; Γιατί από οικονομολόγους… χορτάσαμε!